6 obaw przed studiowaniem. Co może spotkać osobę z niepełnosprawnością na uczelni? - Uczelnia Dostępna

Rozpoczęcie studiów jest stresującą sprawą. Każdy, naprawdę KAŻDY mniej lub bardziej się tego obawia. I wizualizuje sobie w głowie najgorsze scenariusze. Nic dziwnego, że osoba z niepełnosprawnością robi to samo. Obawia się. Bo te schody do studiowania mogą mieć więcej stopni. Lub mogą być bardziej strome. A winda zepsuta od tygodnia.

Przyjrzyjmy się, co może spotkać osobę z niepełnosprawnością na uczelni. Poznajmy „wroga”, łatwiej będzie z nim walczyć. Wspólnie. Wytrwaj do końca i dowiedz się, kto może zostać superbohaterem w Twoim otoczeniu.

1. Boję się niemiłych Pań w dziekanacie i surowych prowadzących

Mityczne straszne Panie w dziekanacie odeszły już naprawdę do lamusa. Oczywiście, wszędzie są różni ludzie. Ale w większości w dziekanatów uczelni całej Polski są kompetentni specjaliści, którzy pomagają w formalnościach, od złożenia dokumentów na dany kierunek, po szczegóły dotyczące studiowania. Wiele osób pracujących bezpośrednio ze studentami przechodzi kursy, szkolenia, aby jak najlepiej pomóc studentom ze szczególnymi potrzebami. Nasze stowarzyszenie prowadzi projekt Świadoma Kadra, który ma za zadanie uświadamianie osób z twojego najbliższego otoczenia na uczelni.

W dziekanacie powinieneś być także pokierowany do BON-u – Biura Ds. Osób z Niepełnosprawnościami. Tam szereg osób organizuje i koordynuje działania mające na celu zapewnienie dostępności w procesie rekrutacji, studiowania i realizacji badań naukowych. Są bardzo pomocni! Zresztą, już teraz możesz podejrzeć ich pracę, często mają strony internetowe lub media społecznościowe.

2. Boję się problemów architektonicznych

To całkiem normalne, że w nowym miejscu boisz się, że pod uczelnią nie ma parkingu z miejscami dla niepełnosprawnych. Że nie wpuszczą Cię z psem asystującym. Nie trafisz pod odpowiedni numer sali. Albo że nie będziesz mógł wjechać do sali wykładowej. A drzwi będą za wąskie. Toalety może i na parterze, ale przed wejściem będzie duży próg. Zwalniający, dosłownie.

Wiele uczelni ma spis budynków z opisem różnego poziomu dostępności. Dodatkowych informacji o dostępności architektonicznej budynku, organizacji pracy czy możliwości udzielenia pomocy w budynku można często uzyskać kontaktując się z administracją budynku.

Osoby z niepełnosprawnościami mogą skontaktować się także z BON-em w celu uzyskania dodatkowej pomocy transportowej, asystenckiej, wprowadzenia zmian np. przeniesienia zajęć do budynków dostępnych lub skorzystania z wielu innych form wsparcia, indywidualnie dobranych do potrzeb.

Nasze Stowarzyszenie działa także i w tym zakresie, wykonując na zlecenie uczelni audyty dostępności. Mają na celu diagnozę potrzeb związanych z modernizacją budynków i przestrzeni architektonicznej oraz pod względem oceny stanu istniejącego dostosowania budynków pod kątem różnych niepełnosprawności. Dzięki przeprowadzonemu audytowi w prosty i przejrzysty sposób zawarty w końcowym raporcie, ukazane zostaną elementy wymagające poprawy. Badanie dostępności prowadzone jest przez zespół ekspertów, dzięki czemu uzyskane wyniki mają charakter profesjonalnej i dogłębnej analizy, popartej zróżnicowanym doświadczeniem osób badających.

Na tej podstawie uczelnia zmienia się w bardziej przyjazną dla osób z niepełnosprawnościami.

3. Boję się nowości, nowego miejsca, ludzi

Większość ludzi odczuwa niepokój w nieznanych sytuacjach. Nie czujemy się swobodnie w nowym miejscu, z obcymi ludźmi. Jeszcze trudniej jest, gdy zmagamy się z zaburzeniami psychicznymi. Gdy te nowości nas paraliżują. Gdy utrudniają nie tylko codzienne czynności, ale także zaburzają wykonywanie zadań, które sobie zaplanowaliśmy. Łatwo tu się poddać, łatwo nie dać sobie nawet szansy na spróbowanie.

Tu naprzeciw wychodzi wiele osób, które chętnie pomogą osobie z niepełnosprawnością przejść nie tylko ten pierwszy, najczęściej najtrudniejszy etap adaptacji do nowego miejsca, ale także będzie uczestniczyć w kolejnych etapach na uczelni.

Studenci mogą korzystać ze wsparcia psychicznego. O sposobach takiego wsparcia możesz dowiedzieć się w BON-ie swojej uczelni. Specjaliści, którzy tam pracują, na co dzień pracują ze studentami, znają dobrze środowisko i problemy, z jakimi osoby z niepełnosprawnościami muszę się mierzyć podczas studiowania. Są bardzo pomocni. Co więcej – pomagają nie tylko studentom, chętnie udzielają też rad pracownikom, którzy szukają rozwiązań, jak najlepiej wspierać swoich studentów.

4. Boję się, że nie zintegruję się z nowym środowiskiem

Jesteś nowym człowiekiem na uczelni. Nikogo nie znasz. Nikt nie zna Ciebie… Pomyślało dwadzieścia osób w grupie. Większość osób jest w podobnej sytuacji do Ciebie. Każdy się stresuje. Ty pewnie podwójnie. A gdyby tak pomyśleć o tym już w wakacje i poznać kilka osób wcześniej?

Wybierz się na Dżampa!

Wyjazdy „Dżamp” powstały jako inicjatywa naszego Stowarzyszenia. Jest to alternatywa dla rajdów studenckich i obozów adaptacyjnych. Nie rzadko podczas takich przedsięwzięć ciężko zabezpieczyć zróżnicowane potrzeby osób z niepełnosprawnościami. Stąd pomysł wyjazdu, który pozwoli zasmakować studenckiego życia i będzie dostosowany do wszystkich, bez wyjątków.

Jeśli jest coś, co polecamy w prostszej integracji ze środowiskiem akademickim, to koła studenckie, a także sekcje sportowe dla niepełnosprawnych. Poznasz tam ludzi z pasją, którzy mierzą się z podobnymi problemami. I co najważniejsze – przeszli etap adaptacji. Razem zawsze jest raźniej.

Bardzo polecamy także dołączenie do Centrum Wsparcia Edukacyjno-Zawodowego. Tam możesz otrzymać wsparcie od doradcy zawodowego, psychologa, coacha, specjalisty społeczno-edukacyjnego. Dzięki Centrum rozwiniesz swoje kompetencje i obierzesz dobry kierunek na samodzielność! A co więcej, projekt ten znany jest w środowisku jako świetna forma spędzania wspólnego czasu. Wychodzimy do kina, głaszczemy alpaki, chodzimy do muzeum i wszędzie tam, gdzie tylko mamy ochotę.

5. Boję się, że nie poradzę sobie na zajęciach

Udało się. Jesteś w sali wykładowej, naprawdę zaczynasz! Jako student z niepełnosprawnością obawiasz się, że nie będziesz mógł w pełni korzystać z zajęć. Czy nadążysz z materiałem, czy wszystko usłyszysz, czy zdążysz wszystko zapisać?

 Dzisiejsza technologia bardzo pomaga w nauce osobom z różnymi niepełnosprawnościami. Korzystanie z dyktafonów, notatniki brajlowskie, laptopy, tablety, telefony z odpowiednim oprogramowaniem (np. programy udźwiękawiające, powiększające obraz, rozpoznające druk), elektroniczne powiększalniki. To tylko kilka sprzętów, które na dodatek często można wypożyczać na samej uczelni.

Na dodatek nasze stowarzyszenie zajmuje się adaptacją materiałów dydaktycznych dla osób z dysfunkcją wzroku. Jeśli dana osoba, które nie ma dostępu do książek technicznych, jak i osoby, które chciałyby posiadać np. swoją ulubioną książkę – powieść, tomik wierszy w postaci elektronicznej (np. html) lub wydrukowaną w alfabecie Braille’a przygotujemy dokument w formule dostępnej.

Poradzimy też w wyborze sprzętu, dobraniu oprogramowania.

Oprócz tego coraz więcej wykładowców wie, jak dostosować lepiej swoje zajęcia dla osób ze zwiększonymi potrzebami. Dlaczego tak ważna jest wcześniejsza informacja o potrzebnych na zajęciach lekturach. Że warto udostępniać swoje wykłady w formie elektronicznej. Czytać, co notuje się na tablicy w trakcie zajęć. I że nagrywanie głosu wykładowcy to nic złego, wystarczy czasem odpowiedni dokument, który upoważnia studenta do nieprzekazywania nagrania osobom trzecim.

6. Boję się, że nie poradzę sobie finansowo

Wiele osób boi się, że nie będzie go stać na studiowanie. Nadal przecież trzeba opłacać leki, drogi sprzęt, rehabilitację lub specjalistów. Osoby z niepełnosprawnościami mogą oczywiście otrzymywać stypendia naukowe. Niezależnie od tego, mogą ubiegać się także o stypendium socjalno-bytowe, które pomoże w opłaceniu czesnego, dojazdów i wszystkich wydatków, które będą musieli ponieść w trakcie studiowania.

Warto także skorzystać z programu PFRON-u – Aktywny Samorząd. Moduł I pomoże Ci otrzymać środki na zakup sprzętu elektronicznego, wózka elektrycznego, na dostosowanie samochodu. Moduł II to jest moduł, który zdecydowanie pomoże Ci w studiowaniu. Dzięki niemu możesz otrzymać od 85% do nawet 100% dofinansowania na czesne. Dodatek na pokrycie kosztów kształcenia – do 1500 zł co semestr. I dodatek na opłaty do przeprowadzenia przewodu doktorskiego – nawet do 4000 zł.

Jak widać, Twoje obawy są zupełnie normalne. Każda osoba, która myśli o studiowaniu, obawia się podobnych rzeczy, jak Ty. Osoba ze szczególnymi potrzebami wymaga nieco więcej wsparcia, ale także rąk do pomocy na uczelni jest też zdecydowanie więcej. Podkreśliłabym tu pracę BON-u – Biura Ds. Osób z Niepełnosprawnościami. Oprócz tego widać zmiany w architekturze budynków. Pracownicy uczelni także są coraz bardziej świadomi, także poprzez specjalistyczne szkolenia i kursy. Niewątpliwym ułatwieniem będą także różne pomoce, które ułatwiają na co dzień naukę na uczelni.

Asystenci-superbohaterowie

A kto może zostać superbohaterem osoby z niepełnosprawnością? Możesz otrzymać asystenta. Co więcej, możesz nawet tę osobę wskazać! O przyznanie asystenta może ubiegać się student z orzeczeniem znacznego stopnia niepełnosprawności, wskazując osobę, która będzie pełniła rolę asystenta lub zwrócić się do Pełnomocnika Rektora ds. Niepełnosprawnych o pomoc w znalezieniu asystenta.

Jeśli jest coś, czego się jeszcze obawiasz, skontaktuj się z nami przez Ekspertfon. Powstał on właśnie z myślą o udzielaniu porad dla osób z niepełnosprawnościami. Eksperci, którzy odbierają telefon, udzielą fachowej pomocy w oparciu o przeprowadzony wywiad. Dla osób migających, specjaliści chętnie pomogą przez Skype’a. Pomoc świadczona przez konsultantów jest całkowicie bezpłatna. Spróbujemy zaradzić, pomóc, wesprzeć, nie tylko w Twoich obawach dotyczących studiowania.